اثر مهارکنندگی عصاره های اتیل استاتی چای سبز و سیاه بر هلیکوباکترپیلوری عامل زخم های معده

زمینه: هلیکوباکترپیلوری از عوامل اصلی ناراحتی ها از قبیل زخم معده و سرطان دوازدهه است. از آن جا که سویه های مقاوم به داروی این ارگانیسم در حال افزایش هستند، جستجوی ترکیب های دارویی جدید برای درمان آن ضروری به نظر می رسد. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر مهارکنندگی عصاره های اتیل استاتی چای سبز و سیاه بر رشد هلیکوباکترپیلوری عامل زخم های معده انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سال 1387 در مجموعۀ آزمایشگاهی واحد علوم و تحقیقات انجام شد. عصاره گیری نمونه ها توسط عصاره گیر سوکسله با حلال متانول %50 و جدا نمودن نهایی در مرحله اتیل استات انجام شد. برای محاسبۀ حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره ها از روش تهیۀ رقت در محیط مایع و برای سنجش عملکرد اوره آز از روش مک لارن استفاده شد. تولید اوره آز در حضور غلظت های مختلف عصاره ها با الکتروفورز پروتئین تام سلولی روی ژل %12 پلی اکریلامید آشکار شد. یافته ها: اثر چای سبز بر هلیکوباکترپیلوری و ممانعت از تولید و فعالیت اوره آز توسط آن، بیش تر از چای سیاه بود؛ به طوری که در غلظت 5/1 میلی گرم در میلی لیتر عصارۀ چای سبز، فعالیت اوره آزی از بین رفت ولی 5/2 میلی گرم در میلی لیتر از عصارۀ چای سیاه می توانست این عمل را القا نماید. غلظت های 5/3 میلی گرم در میلی لیتر عصارۀ چای سبز و 5/4 میلی گرم در میلی لیتر عصارۀ چای سیاه، بازدارنده کامل رشد هلیکوباکترپیلوری بودند. نتیجه گیری: عصاره های چای سبز و سیاه روی هلیکوباکترپیلوری اثر باکتریسیدی دارند که نشان دهندۀ تأثیر مهم چای، به خصوص چای سبز در کاهش ناقلین این عامل و کاهش زخم های معده است.